logo

Accentos:

Otra forma desensañar ? | no desensañar | feminino | desensañarse
Nombre de los tiempos francés | español (España) | español (América Latina) | inglés


Conjugación del verbo DESENSAÑAR

Traduction française : calmer ; apaiser

Indicativo

Presente
(yo) desensaño
(tú) desensañas
(él) desensaña
(ns) desensañamos
(vs) desensañáis
(ellos) desensañan
Pretérito perfecto compuesto
(yo) he desensañado
(tú) has desensañado
(él) ha desensañado
(ns) hemos desensañado
(vs) habéis desensañado
(ellos) han desensañado
Pretérito imperfecto
(yo) desensañaba
(tú) desensañabas
(él) desensañaba
(ns) desensañábamos
(vs) desensañabais
(ellos) desensañaban
Pretérito pluscuamperfecto
(yo) había desensañado
(tú) habías desensañado
(él) había desensañado
(ns) habíamos desensañado
(vs) habíais desensañado
(ellos) habían desensañado
Pretérito perfecto simple
(yo) desensañé
(tú) desensañaste
(él) desensañó
(ns) desensañamos
(vs) desensañasteis
(ellos) desensañaron
Pretérito anterior
(yo) hube desensañado
(tú) hubiste desensañado
(él) hubo desensañado
(ns) hubimos desensañado
(vs) hubisteis desensañado
(ellos) hubieron desensañado
Futuro simple
(yo) desensañaré
(tú) desensañarás
(él) desensañará
(ns) desensañaremos
(vs) desensañaréis
(ellos) desensañarán
Futuro perfecto
(yo) habré desensañado
(tú) habrás desensañado
(él) habrá desensañado
(ns) habremos desensañado
(vs) habréis desensañado
(ellos) habrán desensañado
Condicional simple
(yo) desensañaría
(tú) desensañarías
(él) desensañaría
(ns) desensañaríamos
(vs) desensañaríais
(ellos) desensañarían
Condicional perfecto
(yo) habría desensañado
(tú) habrías desensañado
(él) habría desensañado
(ns) habríamos desensañado
(vs) habríais desensañado
(ellos) habrían desensañado
 
 

Subjuntivo

Presente
que (yo) desensañe
que (tú) desensañes
que (él) desensañe
que (ns) desensañemos
que (vs) desensañéis
que (ellos) desensañen
Pretérito perfecto
que (yo) haya desensañado
que (tú) hayas desensañado
que (él) haya desensañado
que (ns) hayamos desensañado
que (vs) hayáis desensañado
que (ellos) hayan desensañado
Pretérito imperfecto
que (yo) desensañara
que (tú) desensañaras
que (él) desensañara
que (ns) desensañáramos
que (vs) desensañarais
que (ellos) desensañaran
Pretérito pluscuamperfecto
que (yo) hubiera desensañado
que (tú) hubieras desensañado
que (él) hubiera desensañado
que (ns) hubiéramos desensañado
que (vs) hubierais desensañado
que (ellos) hubieran desensañado
Pretérito Imperfecto (2)
que (yo) desensañase
que (tú) desensañases
que (él) desensañase
que (ns) desensañásemos
que (vs) desensañaseis
que (ellos) desensañasen
Pretérito pluscuamperfecto (2)
que (yo) hubiese desensañado
que (tú) hubieses desensañado
que (él) hubiese desensañado
que (ns) hubiésemos desensañado
que (vs) hubieseis desensañado
que (ellos) hubiesen desensañado
Futuro simple
que (yo) desensañare
que (tú) desensañares
que (él) desensañare
que (ns) desensañáremos
que (vs) desensañareis
que (ellos) desensañaren
Futuro perfecto
que (yo) hubiere desensañado
que (tú) hubieres desensañado
que (él) hubiere desensañado
que (ns) hubiéremos desensañado
que (vs) hubiereis desensañado
que (ellos) hubieren desensañado

Imperativo

Imperativo
-
desensaña
desensañe
desensañemos
desensañad
desensañen
Imperativo negativo
-
no desensañes
no desensañe
no desensañemos
no desensañéis
no desensañen
 
 

Infinitivo

Presente
desensañar
Compuesto
haber desensañado
 
 

Gerundio

Presente
desensañando
Compuesto
habiendo desensañado
 
 

Participio

Participio
desensañado
Participio
-