(yo) me exorno (tú) te exornas (él) se exorna (ns) nos exornamos (vs) os exornáis (ellos) se exornan
Pretérito perfecto compuesto
(yo) me he exornado (tú) te has exornado (él) se ha exornado (ns) nos hemos exornado (vs) os habéis exornado (ellos) se han exornado
Pretérito imperfecto
(yo) me exornaba (tú) te exornabas (él) se exornaba (ns) nos exornábamos (vs) os exornabais (ellos) se exornaban
Pretérito pluscuamperfecto
(yo) me había exornado (tú) te habías exornado (él) se había exornado (ns) nos habíamos exornado (vs) os habíais exornado (ellos) se habían exornado
Pretérito perfecto simple
(yo) me exorné (tú) te exornaste (él) se exornó (ns) nos exornamos (vs) os exornasteis (ellos) se exornaron
Pretérito anterior
(yo) me hube exornado (tú) te hubiste exornado (él) se hubo exornado (ns) nos hubimos exornado (vs) os hubisteis exornado (ellos) se hubieron exornado
Futuro simple
(yo) me exornaré (tú) te exornarás (él) se exornará (ns) nos exornaremos (vs) os exornaréis (ellos) se exornarán
Futuro perfecto
(yo) me habré exornado (tú) te habrás exornado (él) se habrá exornado (ns) nos habremos exornado (vs) os habréis exornado (ellos) se habrán exornado
Condicional simple
(yo) me exornaría (tú) te exornarías (él) se exornaría (ns) nos exornaríamos (vs) os exornaríais (ellos) se exornarían
Condicional perfecto
(yo) me habría exornado (tú) te habrías exornado (él) se habría exornado (ns) nos habríamos exornado (vs) os habríais exornado (ellos) se habrían exornado
Subjuntivo
Presente
que (yo) me exorne que (tú) te exornes que (él) se exorne que (ns) nos exornemos que (vs) os exornéis que (ellos) se exornen
Pretérito perfecto
que (yo) me haya exornado que (tú) te hayas exornado que (él) se haya exornado que (ns) nos hayamos exornado que (vs) os hayáis exornado que (ellos) se hayan exornado
Pretérito imperfecto
que (yo) me exornara que (tú) te exornaras que (él) se exornara que (ns) nos exornáramos que (vs) os exornarais que (ellos) se exornaran
Pretérito pluscuamperfecto
que (yo) me hubiera exornado que (tú) te hubieras exornado que (él) se hubiera exornado que (ns) nos hubiéramos exornado que (vs) os hubierais exornado que (ellos) se hubieran exornado
Pretérito Imperfecto (2)
que (yo) me exornase que (tú) te exornases que (él) se exornase que (ns) nos exornásemos que (vs) os exornaseis que (ellos) se exornasen
Pretérito pluscuamperfecto (2)
que (yo) me hubiese exornado que (tú) te hubieses exornado que (él) se hubiese exornado que (ns) nos hubiésemos exornado que (vs) os hubieseis exornado que (ellos) se hubiesen exornado
Futuro simple
que (yo) me exornare que (tú) te exornares que (él) se exornare que (ns) nos exornáremos que (vs) os exornareis que (ellos) se exornaren
Futuro perfecto
que (yo) me hubiere exornado que (tú) te hubieres exornado que (él) se hubiere exornado que (ns) nos hubiéremos exornado que (vs) os hubiereis exornado que (ellos) se hubieren exornado