(yo) me avejento (tú) te avejentas (él) se avejenta (ns) nos avejentamos (vs) os avejentáis (ellos) se avejentan
Pretérito perfecto compuesto
(yo) me he avejentado (tú) te has avejentado (él) se ha avejentado (ns) nos hemos avejentado (vs) os habéis avejentado (ellos) se han avejentado
Pretérito imperfecto
(yo) me avejentaba (tú) te avejentabas (él) se avejentaba (ns) nos avejentábamos (vs) os avejentabais (ellos) se avejentaban
Pretérito pluscuamperfecto
(yo) me había avejentado (tú) te habías avejentado (él) se había avejentado (ns) nos habíamos avejentado (vs) os habíais avejentado (ellos) se habían avejentado
Pretérito perfecto simple
(yo) me avejenté (tú) te avejentaste (él) se avejentó (ns) nos avejentamos (vs) os avejentasteis (ellos) se avejentaron
Pretérito anterior
(yo) me hube avejentado (tú) te hubiste avejentado (él) se hubo avejentado (ns) nos hubimos avejentado (vs) os hubisteis avejentado (ellos) se hubieron avejentado
Futuro simple
(yo) me avejentaré (tú) te avejentarás (él) se avejentará (ns) nos avejentaremos (vs) os avejentaréis (ellos) se avejentarán
Futuro perfecto
(yo) me habré avejentado (tú) te habrás avejentado (él) se habrá avejentado (ns) nos habremos avejentado (vs) os habréis avejentado (ellos) se habrán avejentado
Condicional simple
(yo) me avejentaría (tú) te avejentarías (él) se avejentaría (ns) nos avejentaríamos (vs) os avejentaríais (ellos) se avejentarían
Condicional perfecto
(yo) me habría avejentado (tú) te habrías avejentado (él) se habría avejentado (ns) nos habríamos avejentado (vs) os habríais avejentado (ellos) se habrían avejentado
Subjuntivo
Presente
que (yo) me avejente que (tú) te avejentes que (él) se avejente que (ns) nos avejentemos que (vs) os avejentéis que (ellos) se avejenten
Pretérito perfecto
que (yo) me haya avejentado que (tú) te hayas avejentado que (él) se haya avejentado que (ns) nos hayamos avejentado que (vs) os hayáis avejentado que (ellos) se hayan avejentado
Pretérito imperfecto
que (yo) me avejentara que (tú) te avejentaras que (él) se avejentara que (ns) nos avejentáramos que (vs) os avejentarais que (ellos) se avejentaran
Pretérito pluscuamperfecto
que (yo) me hubiera avejentado que (tú) te hubieras avejentado que (él) se hubiera avejentado que (ns) nos hubiéramos avejentado que (vs) os hubierais avejentado que (ellos) se hubieran avejentado
Pretérito Imperfecto (2)
que (yo) me avejentase que (tú) te avejentases que (él) se avejentase que (ns) nos avejentásemos que (vs) os avejentaseis que (ellos) se avejentasen
Pretérito pluscuamperfecto (2)
que (yo) me hubiese avejentado que (tú) te hubieses avejentado que (él) se hubiese avejentado que (ns) nos hubiésemos avejentado que (vs) os hubieseis avejentado que (ellos) se hubiesen avejentado
Futuro simple
que (yo) me avejentare que (tú) te avejentares que (él) se avejentare que (ns) nos avejentáremos que (vs) os avejentareis que (ellos) se avejentaren
Futuro perfecto
que (yo) me hubiere avejentado que (tú) te hubieres avejentado que (él) se hubiere avejentado que (ns) nos hubiéremos avejentado que (vs) os hubiereis avejentado que (ellos) se hubieren avejentado