logo

Accentos:

Otra forma desdentar ? | no desdentar | feminino


Conjugación del verbo DESDENTAR

(e > ie)

English translation: to toothless - Traduction française : édenter

Indicativo

Presente
(yo) desdiento
(tú) desdientas
(él) desdienta
(ns) desdentamos
(vs) desdentáis
(ellos) desdientan
Antepresente
(yo) he desdentado
(tú) has desdentado
(él) ha desdentado
(ns) hemos desdentado
(vs) habéis desdentado
(ellos) han desdentado
Copretérito
(yo) desdentaba
(tú) desdentabas
(él) desdentaba
(ns) desdentábamos
(vs) desdentabais
(ellos) desdentaban
Antecopretérito
(yo) había desdentado
(tú) habías desdentado
(él) había desdentado
(ns) habíamos desdentado
(vs) habíais desdentado
(ellos) habían desdentado
Pretérito
(yo) desdenté
(tú) desdentaste
(él) desdentó
(ns) desdentamos
(vs) desdentasteis
(ellos) desdentaron
Antepretérito
(yo) hube desdentado
(tú) hubiste desdentado
(él) hubo desdentado
(ns) hubimos desdentado
(vs) hubisteis desdentado
(ellos) hubieron desdentado
Futuro
(yo) desdentaré
(tú) desdentarás
(él) desdentará
(ns) desdentaremos
(vs) desdentaréis
(ellos) desdentarán
Antefuturo
(yo) habré desdentado
(tú) habrás desdentado
(él) habrá desdentado
(ns) habremos desdentado
(vs) habréis desdentado
(ellos) habrán desdentado
Pospretérito
(yo) desdentaría
(tú) desdentarías
(él) desdentaría
(ns) desdentaríamos
(vs) desdentaríais
(ellos) desdentarían
Antepospretérito
(yo) habría desdentado
(tú) habrías desdentado
(él) habría desdentado
(ns) habríamos desdentado
(vs) habríais desdentado
(ellos) habrían desdentado
 
 

Subjuntivo

Presente
que (yo) desdiente
que (tú) desdientes
que (él) desdiente
que (ns) desdentemos
que (vs) desdentéis
que (ellos) desdienten
Antepresente
que (yo) haya desdentado
que (tú) hayas desdentado
que (él) haya desdentado
que (ns) hayamos desdentado
que (vs) hayáis desdentado
que (ellos) hayan desdentado
Pretérito
que (yo) desdentara
que (tú) desdentaras
que (él) desdentara
que (ns) desdentáramos
que (vs) desdentarais
que (ellos) desdentaran
Antepretérito
que (yo) hubiera desdentado
que (tú) hubieras desdentado
que (él) hubiera desdentado
que (ns) hubiéramos desdentado
que (vs) hubierais desdentado
que (ellos) hubieran desdentado
Pretérito (2)
que (yo) desdentase
que (tú) desdentases
que (él) desdentase
que (ns) desdentásemos
que (vs) desdentaseis
que (ellos) desdentasen
Antepretérito (2)
que (yo) hubiese desdentado
que (tú) hubieses desdentado
que (él) hubiese desdentado
que (ns) hubiésemos desdentado
que (vs) hubieseis desdentado
que (ellos) hubiesen desdentado
Futuro
que (yo) desdentare
que (tú) desdentares
que (él) desdentare
que (ns) desdentáremos
que (vs) desdentareis
que (ellos) desdentaren
Antefuturo
que (yo) hubiere desdentado
que (tú) hubieres desdentado
que (él) hubiere desdentado
que (ns) hubiéremos desdentado
que (vs) hubiereis desdentado
que (ellos) hubieren desdentado

Imperativo

Imperativo
-
desdienta
desdiente
desdentemos
desdentad
desdienten
Imperativo negativo
-
no desdientes
no desdiente
no desdentemos
no desdentéis
no desdienten
 
 

Infinitivo

Presente
desdentar
Compuesto
haber desdentado
 
 

Gerundio

Presente
desdentando
Compuesto
habiendo desdentado
 
 

Participio

Participio
desdentado
Participio
-