El Conjugador
ENSEBAR


Indicativo

Presente

Passé composé

Imparfait

Plus-que-parfait

(yo) ensebo
(tú) ensebas
(él) enseba
(ns) ensebamos
(vs) ensebáis
(ellos) enseban
(yo) he ensebado
(tú) has ensebado
(él) ha ensebado
(ns) hemos ensebado
(vs) habéis ensebado
(ellos) han ensebado
(yo) ensebaba
(tú) ensebabas
(él) ensebaba
(ns) ensebábamos
(vs) ensebabais
(ellos) ensebaban
(yo) había ensebado
(tú) habías ensebado
(él) había ensebado
(ns) habíamos ensebado
(vs) habíais ensebado
(ellos) habían ensebado

Passé simple

Passé antérieur

Futur simple

Futur antérieur

(yo) ensebé
(tú) ensebaste
(él) ensebó
(ns) ensebamos
(vs) ensebasteis
(ellos) ensebaron
(yo) hube ensebado
(tú) hubiste ensebado
(él) hubo ensebado
(ns) hubimos ensebado
(vs) hubisteis ensebado
(ellos) hubieron ensebado
(yo) ensebaré
(tú) ensebarás
(él) ensebará
(ns) ensebaremos
(vs) ensebaréis
(ellos) ensebarán
(yo) habré ensebado
(tú) habrás ensebado
(él) habrá ensebado
(ns) habremos ensebado
(vs) habréis ensebado
(ellos) habrán ensebado

Conditionnel

Conditionnel passé

Imperativo

Imperativo negativo

(yo) ensebaría
(tú) ensebarías
(él) ensebaría
(ns) ensebaríamos
(vs) ensebaríais
(ellos) ensebarían
(yo) habría ensebado
(tú) habrías ensebado
(él) habría ensebado
(ns) habríamos ensebado
(vs) habríais ensebado
(ellos) habrían ensebado
-
enseba
ensebe
ensebemos
ensebad
enseben
-
no ensebes
no ensebe
no ensebemos
no ensebéis
no enseben

Subjuntivo

Presente

Passé

Imparfait

Plus-que-parfait

que (yo) ensebe
que (tú) ensebes
que (él) ensebe
que (ns) ensebemos
que (vs) ensebéis
que (ellos) enseben
que (yo) haya ensebado
que (tú) hayas ensebado
que (él) haya ensebado
que (ns) hayamos ensebado
que (vs) hayáis ensebado
que (ellos) hayan ensebado
que (yo) ensebara
que (tú) ensebaras
que (él) ensebara
que (ns) ensebáramos
que (vs) ensebarais
que (ellos) ensebaran
que (yo) hubiera ensebado
que (tú) hubieras ensebado
que (él) hubiera ensebado
que (ns) hubiéramos ensebado
que (vs) hubierais ensebado
que (ellos) hubieran ensebado

Imparfait (2)

Plus-que-parfait (2)

Futur simple

Futur antérieur

que (yo) ensebase
que (tú) ensebases
que (él) ensebase
que (ns) ensebásemos
que (vs) ensebaseis
que (ellos) ensebasen
que (yo) hubiese ensebado
que (tú) hubieses ensebado
que (él) hubiese ensebado
que (ns) hubiésemos ensebado
que (vs) hubieseis ensebado
que (ellos) hubiesen ensebado
que (yo) ensebare
que (tú) ensebares
que (él) ensebare
que (ns) ensebáremos
que (vs) ensebareis
que (ellos) ensebaren
que (yo) hubiere ensebado
que (tú) hubieres ensebado
que (él) hubiere ensebado
que (ns) hubiéremos ensebado
que (vs) hubiereis ensebado
que (ellos) hubieren ensebado

Infinitivo

Gerundio

Presente

Compuesto

Presente

Compuesto

ensebarhaber ensebadoensebandohabiendo ensebado

Participio

Participio

Participio

 

 

ensebado-