El Conjugador
ABJURAR


Indicativo

Presente

Passé composé

Imparfait

Plus-que-parfait

(yo) abjuro
(tú) abjuras
(él) abjura
(ns) abjuramos
(vs) abjuráis
(ellos) abjuran
(yo) he abjurado
(tú) has abjurado
(él) ha abjurado
(ns) hemos abjurado
(vs) habéis abjurado
(ellos) han abjurado
(yo) abjuraba
(tú) abjurabas
(él) abjuraba
(ns) abjurábamos
(vs) abjurabais
(ellos) abjuraban
(yo) había abjurado
(tú) habías abjurado
(él) había abjurado
(ns) habíamos abjurado
(vs) habíais abjurado
(ellos) habían abjurado

Passé simple

Passé antérieur

Futur simple

Futur antérieur

(yo) abjuré
(tú) abjuraste
(él) abjuró
(ns) abjuramos
(vs) abjurasteis
(ellos) abjuraron
(yo) hube abjurado
(tú) hubiste abjurado
(él) hubo abjurado
(ns) hubimos abjurado
(vs) hubisteis abjurado
(ellos) hubieron abjurado
(yo) abjuraré
(tú) abjurarás
(él) abjurará
(ns) abjuraremos
(vs) abjuraréis
(ellos) abjurarán
(yo) habré abjurado
(tú) habrás abjurado
(él) habrá abjurado
(ns) habremos abjurado
(vs) habréis abjurado
(ellos) habrán abjurado

Conditionnel

Conditionnel passé

Imperativo

Imperativo negativo

(yo) abjuraría
(tú) abjurarías
(él) abjuraría
(ns) abjuraríamos
(vs) abjuraríais
(ellos) abjurarían
(yo) habría abjurado
(tú) habrías abjurado
(él) habría abjurado
(ns) habríamos abjurado
(vs) habríais abjurado
(ellos) habrían abjurado
-
abjura
abjure
abjuremos
abjurad
abjuren
-
no abjures
no abjure
no abjuremos
no abjuréis
no abjuren

Subjuntivo

Presente

Passé

Imparfait

Plus-que-parfait

que (yo) abjure
que (tú) abjures
que (él) abjure
que (ns) abjuremos
que (vs) abjuréis
que (ellos) abjuren
que (yo) haya abjurado
que (tú) hayas abjurado
que (él) haya abjurado
que (ns) hayamos abjurado
que (vs) hayáis abjurado
que (ellos) hayan abjurado
que (yo) abjurara
que (tú) abjuraras
que (él) abjurara
que (ns) abjuráramos
que (vs) abjurarais
que (ellos) abjuraran
que (yo) hubiera abjurado
que (tú) hubieras abjurado
que (él) hubiera abjurado
que (ns) hubiéramos abjurado
que (vs) hubierais abjurado
que (ellos) hubieran abjurado

Imparfait (2)

Plus-que-parfait (2)

Futur simple

Futur antérieur

que (yo) abjurase
que (tú) abjurases
que (él) abjurase
que (ns) abjurásemos
que (vs) abjuraseis
que (ellos) abjurasen
que (yo) hubiese abjurado
que (tú) hubieses abjurado
que (él) hubiese abjurado
que (ns) hubiésemos abjurado
que (vs) hubieseis abjurado
que (ellos) hubiesen abjurado
que (yo) abjurare
que (tú) abjurares
que (él) abjurare
que (ns) abjuráremos
que (vs) abjurareis
que (ellos) abjuraren
que (yo) hubiere abjurado
que (tú) hubieres abjurado
que (él) hubiere abjurado
que (ns) hubiéremos abjurado
que (vs) hubiereis abjurado
que (ellos) hubieren abjurado

Infinitivo

Gerundio

Presente

Compuesto

Presente

Compuesto

abjurarhaber abjuradoabjurandohabiendo abjurado

Participio

Participio

Participio

 

 

abjurado-