El Conjugador
EXORNAR


Indicativo

Presente

Passé composé

Imparfait

Plus-que-parfait

(yo) exorno
(tú) exornas
(él) exorna
(ns) exornamos
(vs) exornáis
(ellos) exornan
(yo) he exornado
(tú) has exornado
(él) ha exornado
(ns) hemos exornado
(vs) habéis exornado
(ellos) han exornado
(yo) exornaba
(tú) exornabas
(él) exornaba
(ns) exornábamos
(vs) exornabais
(ellos) exornaban
(yo) había exornado
(tú) habías exornado
(él) había exornado
(ns) habíamos exornado
(vs) habíais exornado
(ellos) habían exornado

Passé simple

Passé antérieur

Futur simple

Futur antérieur

(yo) exorné
(tú) exornaste
(él) exornó
(ns) exornamos
(vs) exornasteis
(ellos) exornaron
(yo) hube exornado
(tú) hubiste exornado
(él) hubo exornado
(ns) hubimos exornado
(vs) hubisteis exornado
(ellos) hubieron exornado
(yo) exornaré
(tú) exornarás
(él) exornará
(ns) exornaremos
(vs) exornaréis
(ellos) exornarán
(yo) habré exornado
(tú) habrás exornado
(él) habrá exornado
(ns) habremos exornado
(vs) habréis exornado
(ellos) habrán exornado

Conditionnel

Conditionnel passé

Imperativo

Imperativo negativo

(yo) exornaría
(tú) exornarías
(él) exornaría
(ns) exornaríamos
(vs) exornaríais
(ellos) exornarían
(yo) habría exornado
(tú) habrías exornado
(él) habría exornado
(ns) habríamos exornado
(vs) habríais exornado
(ellos) habrían exornado
-
exorna
exorne
exornemos
exornad
exornen
-
no exornes
no exorne
no exornemos
no exornéis
no exornen

Subjuntivo

Presente

Passé

Imparfait

Plus-que-parfait

que (yo) exorne
que (tú) exornes
que (él) exorne
que (ns) exornemos
que (vs) exornéis
que (ellos) exornen
que (yo) haya exornado
que (tú) hayas exornado
que (él) haya exornado
que (ns) hayamos exornado
que (vs) hayáis exornado
que (ellos) hayan exornado
que (yo) exornara
que (tú) exornaras
que (él) exornara
que (ns) exornáramos
que (vs) exornarais
que (ellos) exornaran
que (yo) hubiera exornado
que (tú) hubieras exornado
que (él) hubiera exornado
que (ns) hubiéramos exornado
que (vs) hubierais exornado
que (ellos) hubieran exornado

Imparfait (2)

Plus-que-parfait (2)

Futur simple

Futur antérieur

que (yo) exornase
que (tú) exornases
que (él) exornase
que (ns) exornásemos
que (vs) exornaseis
que (ellos) exornasen
que (yo) hubiese exornado
que (tú) hubieses exornado
que (él) hubiese exornado
que (ns) hubiésemos exornado
que (vs) hubieseis exornado
que (ellos) hubiesen exornado
que (yo) exornare
que (tú) exornares
que (él) exornare
que (ns) exornáremos
que (vs) exornareis
que (ellos) exornaren
que (yo) hubiere exornado
que (tú) hubieres exornado
que (él) hubiere exornado
que (ns) hubiéremos exornado
que (vs) hubiereis exornado
que (ellos) hubieren exornado

Infinitivo

Gerundio

Presente

Compuesto

Presente

Compuesto

exornarhaber exornadoexornandohabiendo exornado

Participio

Participio

Participio

 

 

exornado-