El Conjugador
ENROCAR

(o > ue)


Indicativo

Presente

Passé composé

Imparfait

Plus-que-parfait

(yo) enrueco
(tú) enruecas
(él) enrueca
(ns) enrocamos
(vs) enrocáis
(ellos) enruecan
(yo) he enrocado
(tú) has enrocado
(él) ha enrocado
(ns) hemos enrocado
(vs) habéis enrocado
(ellos) han enrocado
(yo) enrocaba
(tú) enrocabas
(él) enrocaba
(ns) enrocábamos
(vs) enrocabais
(ellos) enrocaban
(yo) había enrocado
(tú) habías enrocado
(él) había enrocado
(ns) habíamos enrocado
(vs) habíais enrocado
(ellos) habían enrocado

Passé simple

Passé antérieur

Futur simple

Futur antérieur

(yo) enroqué
(tú) enrocaste
(él) enro
(ns) enrocamos
(vs) enrocasteis
(ellos) enrocaron
(yo) hube enrocado
(tú) hubiste enrocado
(él) hubo enrocado
(ns) hubimos enrocado
(vs) hubisteis enrocado
(ellos) hubieron enrocado
(yo) enrocaré
(tú) enrocarás
(él) enrocará
(ns) enrocaremos
(vs) enrocaréis
(ellos) enrocarán
(yo) habré enrocado
(tú) habrás enrocado
(él) habrá enrocado
(ns) habremos enrocado
(vs) habréis enrocado
(ellos) habrán enrocado

Conditionnel

Conditionnel passé

Imperativo

Imperativo negativo

(yo) enrocaría
(tú) enrocarías
(él) enrocaría
(ns) enrocaríamos
(vs) enrocaríais
(ellos) enrocarían
(yo) habría enrocado
(tú) habrías enrocado
(él) habría enrocado
(ns) habríamos enrocado
(vs) habríais enrocado
(ellos) habrían enrocado
-
enrueca
enrueque
enroquemos
enrocad
enruequen
-
no enrueques
no enrueque
no enroquemos
no enroquéis
no enruequen

Subjuntivo

Presente

Passé

Imparfait

Plus-que-parfait

que (yo) enrueque
que (tú) enrueques
que (él) enrueque
que (ns) enroquemos
que (vs) enroquéis
que (ellos) enruequen
que (yo) haya enrocado
que (tú) hayas enrocado
que (él) haya enrocado
que (ns) hayamos enrocado
que (vs) hayáis enrocado
que (ellos) hayan enrocado
que (yo) enrocara
que (tú) enrocaras
que (él) enrocara
que (ns) enrocáramos
que (vs) enrocarais
que (ellos) enrocaran
que (yo) hubiera enrocado
que (tú) hubieras enrocado
que (él) hubiera enrocado
que (ns) hubiéramos enrocado
que (vs) hubierais enrocado
que (ellos) hubieran enrocado

Imparfait (2)

Plus-que-parfait (2)

Futur simple

Futur antérieur

que (yo) enrocase
que (tú) enrocases
que (él) enrocase
que (ns) enrocásemos
que (vs) enrocaseis
que (ellos) enrocasen
que (yo) hubiese enrocado
que (tú) hubieses enrocado
que (él) hubiese enrocado
que (ns) hubiésemos enrocado
que (vs) hubieseis enrocado
que (ellos) hubiesen enrocado
que (yo) enrocare
que (tú) enrocares
que (él) enrocare
que (ns) enrocáremos
que (vs) enrocareis
que (ellos) enrocaren
que (yo) hubiere enrocado
que (tú) hubieres enrocado
que (él) hubiere enrocado
que (ns) hubiéremos enrocado
que (vs) hubiereis enrocado
que (ellos) hubieren enrocado

Infinitivo

Gerundio

Presente

Compuesto

Presente

Compuesto

enrocarhaber enrocadoenrocandohabiendo enrocado

Participio

Participio

Participio

 

 

enrocado-