El Conjugador
DESENSAñARSE


Indicativo

Presente

Pretérito perfecto compuesto

Pretérito imperfecto

Pretérito pluscuamperfecto

(yo) me desensaño
(tú) te desensañas
(él) se desensaña
(ns) nos desensañamos
(vs) os desensañáis
(ellos) se desensañan
(yo) me he desensañado
(tú) te has desensañado
(él) se ha desensañado
(ns) nos hemos desensañado
(vs) os habéis desensañado
(ellos) se han desensañado
(yo) me desensañaba
(tú) te desensañabas
(él) se desensañaba
(ns) nos desensañábamos
(vs) os desensañabais
(ellos) se desensañaban
(yo) me había desensañado
(tú) te habías desensañado
(él) se había desensañado
(ns) nos habíamos desensañado
(vs) os habíais desensañado
(ellos) se habían desensañado

Pretérito perfecto simple

Pretérito anterior

Futuro simple

Futuro perfecto

(yo) me desensañé
(tú) te desensañaste
(él) se desensañó
(ns) nos desensañamos
(vs) os desensañasteis
(ellos) se desensañaron
(yo) me hube desensañado
(tú) te hubiste desensañado
(él) se hubo desensañado
(ns) nos hubimos desensañado
(vs) os hubisteis desensañado
(ellos) se hubieron desensañado
(yo) me desensañaré
(tú) te desensañarás
(él) se desensañará
(ns) nos desensañaremos
(vs) os desensañaréis
(ellos) se desensañarán
(yo) me habré desensañado
(tú) te habrás desensañado
(él) se habrá desensañado
(ns) nos habremos desensañado
(vs) os habréis desensañado
(ellos) se habrán desensañado

Condicional simple

Condicional perfecto

Imperativo

Imperativo negativo

(yo) me desensañaría
(tú) te desensañarías
(él) se desensañaría
(ns) nos desensañaríamos
(vs) os desensañaríais
(ellos) se desensañarían
(yo) me habría desensañado
(tú) te habrías desensañado
(él) se habría desensañado
(ns) nos habríamos desensañado
(vs) os habríais desensañado
(ellos) se habrían desensañado
-
desensáñate
desensáñese
desensañémonos
desensañaos
desensáñense
-
no te desensañes
no se desensañe
no nos desensañemos
no os desensañéis
no se desensañen

Subjuntivo

Presente

Pretérito perfecto

Pretérito imperfecto

Pretérito pluscuamperfecto

que (yo) me desensañe
que (tú) te desensañes
que (él) se desensañe
que (ns) nos desensañemos
que (vs) os desensañéis
que (ellos) se desensañen
que (yo) me haya desensañado
que (tú) te hayas desensañado
que (él) se haya desensañado
que (ns) nos hayamos desensañado
que (vs) os hayáis desensañado
que (ellos) se hayan desensañado
que (yo) me desensañara
que (tú) te desensañaras
que (él) se desensañara
que (ns) nos desensañáramos
que (vs) os desensañarais
que (ellos) se desensañaran
que (yo) me hubiera desensañado
que (tú) te hubieras desensañado
que (él) se hubiera desensañado
que (ns) nos hubiéramos desensañado
que (vs) os hubierais desensañado
que (ellos) se hubieran desensañado

Pretérito Imperfecto (2)

Pretérito pluscuamperfecto (2)

Futuro simple

Futuro perfecto

que (yo) me desensañase
que (tú) te desensañases
que (él) se desensañase
que (ns) nos desensañásemos
que (vs) os desensañaseis
que (ellos) se desensañasen
que (yo) me hubiese desensañado
que (tú) te hubieses desensañado
que (él) se hubiese desensañado
que (ns) nos hubiésemos desensañado
que (vs) os hubieseis desensañado
que (ellos) se hubiesen desensañado
que (yo) me desensañare
que (tú) te desensañares
que (él) se desensañare
que (ns) nos desensañáremos
que (vs) os desensañareis
que (ellos) se desensañaren
que (yo) me hubiere desensañado
que (tú) te hubieres desensañado
que (él) se hubiere desensañado
que (ns) nos hubiéremos desensañado
que (vs) os hubiereis desensañado
que (ellos) se hubieren desensañado

Infinitivo

Gerundio

Presente

Compuesto

Presente

Compuesto

desensañarsehaberse desensañadodesensañándosehabiéndose desensañado

Participio

Participio

Participio

 

 

desensañado-